Mutlu hissedebilmek adına kendimize yatırım yaparak eğitimler alıyoruz, aldığmız eğitimleri 'iş' olarak adlandırdığımız toplumsal-sosyal düzenekte kullanarak 'para' adını verdiğimiz maddeye sahip oluyoruz ya da sahip olduğumuzu zannediyoruz. Daha sonra bu maddecikleri daha güzel görünmek, daha iyi bir iş sahibi olabilmek, kısacası maddeciklerimize madde katmak için çalışıp duruyoruz, ordan oraya can havliyle koşuşturuyoruz.
Bir gün bir bakıyoruz, zaman ne çabuk geçmiş !! Soruyoruz kendi iç sesimize: ' Ne elde ettim bugüne kadar?' Birçoğumuz söylüyoruz farkına varmadan: '--- semtinde bir ev, falanca yerde bir yazlık, -- lira param bankada ee bir de 2 çocuğum var vb.' Halbuki bunların hiçbirinin sahibi değiliz, sadece sorumluları olabiliriz. Bu olgular, nesneler ve kişiler benliğimizdeki en temel ihtiyaç olan 'güven' duygusu ile temas etmemizi sağlayan ve sağlayacak olan ara değişkenlerdir. Ara değişkenler vasıtası ile hayat ile bir ayrışır bir buluşuruz. Her saniye biz ve biz olmayanlar ile ayrışıp buluşuyoruz, pamuk şekeri misali...
Pamuk şekeri gibi, yumuşak temaslara ihtiyacımız var, dışardan bakıldığında birbiri içerisinde kenetlenmiş üfleseniz uçacak kadar hassas görünen katmanlar gibi benliğimiz fakat aynı zamanda yabancı uyaranlara karşı kolay kolay kopmayacak kadar da kendi içerisinde bir bütün. Pamuk şekerinden bir tutam kopararak ağzınıza attığınızda enfes bir tat,, artan bir çoşku , bittiğinde ise garip bir hüzün ama yüzümüzde tatlı bir tebessüm.
Şimdi takkeyi önümüze koyarak bir düşünelim, hayatımızdaki herhangi bir olgu, nesne, benliğimizin en derinlerinden gelen içten/ samimi bir tebessümden değerli olabilir mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder